Nasırlaşmış artık,
Kapımın pervazına bıraktığın
Ayak izin.
Kırkı çıkmamış sevdalara,
Yenik düşen sensizliğimle
Tükendim!

Geleneksel acılara alışık olsa da,
Açık hava sahnem dünya.
Arama noktalarında kalbimin,
Yığılmalara sebeb olan hüzün,
Manevra şansı tanımıyor huzura.


Peşimde entarisiz,
Anadan üryan acılar.
Kaçıyorum!
Kaçışım arttıkça,
Ayak sesleri beynimi kemiriyor.
Yalınayak,yalnız
Ve sensiz gecelerimde.
Tükendim!


Gözlerim yüzümden firar edeli,
Asırlar olmuş.
Ben görmedim!
Silahımda,
Gönlüme inat bir musiki,
Kim bilir kaç firara gebe yüreğim?


Kaç şehire, kaç kere,
Seni sordum bilir misin?
Bir tek gülüşünün ayak izini,
Bulabilmek adına,
Tükendim!

Nasırlaşmış artık,
Kapımın pervazına bıraktığın,
Ayak izin.
Gelme, artık istemem,
Bana bu da yeter,
Tükendim!

Gecenin avucundan,
Topladığım yıldızları,
Ve ekmek arası mutlulukları,
Ne de çok özledim.

Şimdi zaman,
Kasıtlı tan vakitlerinde,
Alaca bir karanlığa,
Terk eder hayallerimi.

Duyuyormusun kadınım?
Tükendim.

Hüseyin Cihan