Hani bazen bir ses tonu korkutur sevgiliyi
Öyle anlarda için acırda söyleyemezsin
Cümlelerini içine gömer, gülücükleri sevgiliye
Buse gönderirsin...

Hani bazen bir ses tonu uzakları yarar
Kanatır yaraları, deler ve dar gelir zaman
Koşmak isterken mecbur kalır, çakılı kalırsın ya...
Hani ayak parmaklarına kramplar girer...

Hani bazen bir ses tonu yaprağın üzerindeki
Minik tırtıl gibi kemirir
Gül incesi dudağa tuzlu sular düşer yaa...
Çeneni çocuk gibi büker, gözlerini yumarsın...

Hani bazen bir ses tonu yakar içini
Nedensiz korkularını niçinlerle sularsın
Ellerini açar dua eder, sığınırsın tanrı’ya
Yalvarır yakarırsın yaa...

İşte öyle biranda elini yumruk yapar
Alnına dayar başını öne eğer
Tüm sevginle hayÂle dalarsın yaa..
Sevgilinin peşinde koşarda
Bir türlü yakalayamazsın...

Zaman yetim kalmış bir çocuk gibidir
Gecelerin koynuna sığmazken
Güneş doğmak için inat eder ya...
Hani bazen bir ses tonu seveni,
Kelebeğin kanadı gibi
Çırpınışlarını içinde yaşar...



ayşe yayman
27.02.2008