Mutlu uyandığım bir gecenin sabahında
Yıldızları saymaya kalktığım o gece;
Yastığım kadar ortaktı, tutsak düşlerime
Kayıp giden o yıldızın ardınca bıraktığı ezgiyi
Duyamadım önceleri…

Hoşça oyalandım zamansız rüyanın peşinde
Dileğimden çok… Bu yüzden…
Bir hırçınlık, bir sabırsızlık,
Ve başım dizlerimde
Hem güldüm kendime,
Hem ağladım uzun zamanlar sonra…

Yüksekçe örülmüş duvarlar sıralı içimden,
Renklerimin kapısı aralandı sebep belli iken…
Rengârenkti bahçem… Seninki de böyle…
Demiştim bu bahçe seninse
Hep serperim tohumlarımı diye…
Demesem de sen bil…
Ben bile bildim öyle geniş senin göğün…

Dehlizlerin içinde canlandı böylelikle
Bir potansiyelle bekleyen sevgi damlacıkları…
Taşırdım fikrimden kefil olduğum
Başıboş, hercai sözleri…
Nasılsa her biri aklımın eseri…

Ayaklarımda karasu çağrışımlarıyla
Pişmanlıktan uzak günler geçiverdi…
Şimdi ulaştığım
En sevdiğim aklımla, yaşımla, başımla
Mavi suyadır hakkınca tüm sözlerim…
Beni sevdiğim yalnızlığımla al
Öylece bas bağrına /geldiğinde
Beni bu dağın başında arama!
Durmayacağım o taşın yanında…
Yalnız çıkmayı seviyorum!
O suya yalnız bakmayı…