DEM BE DEM


Adım attığım herbir yerden
Zaman kırıntılarını bırakarak geçtim
Kaybolmamak için


Kalabalıklar içinde şarkılar
Söyleyerek yürüdüm
Vakti gelince hatırlanmak için


Bir avuç yalnızlık satın aldım
Yol üstü kervanlarından
Belki lazım olur diye

Gözyaşlarımın ılıklığını yüreğimde
Muhafaza ettim
Gün gelir üşürsem diye


Başucumda bir hayat bulundurdum hep
Gözümü açtığımda yaşamak için

Her hoşça kal canımı yakardı
Her acı eksiltirdi beni benden
Hayallerim umutlarım
Yağmurun dinmesindne sonra
Ortaya çıkardı

Elimi saçlarıma her atışımda
Elim perişanlık kokardı
O zaman ağlardım kendime
Avuntularımla iyi geçindim hep

Kulaklarımda terk edilmişliğin müziği
Sırtımda hüzünlerin dayanılmaz ağırlığı

Boynum eğik dünyaya
Yavaşca geçiyorum
Parmak aralarımdan
Dünya artık durmaya hazırlanıyorken


Ben şiir anayım..! Kimseyle yatmadan binlerce doğururum..! Z.K.
20 NİSAN 2009 03:23