ben bu şiiri yazdıktan
bu şarabı halıya döktükten
bu hayatı paramparça ettikten sonra
girebilirsin odama





anadolu kadar eskidir
her tren geçtiğinde,, balkonun ötesinde
macunlarından fırlayıp yetişecekmiş gibi,,
penceremin camları
geride bıraktıklarına
yetişmek istediklerine





ve başıbozuk bir kavimdir
çalışma masam,, kitaplarım,, unuttuklarım,, karaladıklarım
o da bizdenmiş dediklerim





ben sustuğumda
bu halden anlamayan çocuğu yatıştırdığımda
bu sesi kendime yakıştırdığımda
yüzüne mıhlanmış kınayı akıtmadan
çarpık ayaklarınla geçemezsin bu yoldan





ne söylediysem
ne yazdıysam
aklımı yorduysam
aklını karıştıracak cümleler kurduysam
iki elin birbiriyle çarpışması kadar kısa
alçak tesirli bomba etkisi aşkımızsa
bizi bu kilitlendiğimiz noktaya gelip bırakan
yaşattıklarım ve yaşadıklarım adına
özürlerimi sunuyorum kapına







yenildik biz,, ey sevgili
unutma beni..










denizdeki kırılma