Yıldızlar gece parlar, gözlerimde doğarsın.
Sevgi olup gönlüme, yağmur gibi yağarsın.
Bir demdir bu yaşanan, sonsuza uzanacak
Sonsuzluğun yurdunda vuslata gün sayarsın.
Hangi tomurcuk sensin, hangi gül senin adın.
Şu yaşayan gönlümde dolmayacak miadın

Ruhların elestinde, ahdettiğim sözümsün.
Kendimi bildiğimde keşfettiğim özümsün.
Sadece sensin olan, her şey seni anlatır.
Alnıma nakşedilmiş, silinmeyen yazımsın.
Ebruli mevsimlerde hüzünlerin kalmasın.
Yürüdüğün yollarda umutların solmasın.

Hangi kalem yazacak, sende olan sevgiyi
Nereden bilecekler yürüttüğün kavgayı
Sukut eder kainat konuşmaz olur diller
Hangi kelam anlatır sana olan övgüyü
Ölümsüz sevdalarda, sonsuzluğu çizersin
Lâmekânın yurdunda fütursuzca gezersin.

Maveranın bağrında bir gülsün açacaksın
Sevgiye kanat çırpan turnasın uçacaksın.
Aştığın zirvelerin bulunduğu noktada
Sonsuzluğu keşfedip oraya kaçacaksın.
Zamansız iklimlerde gönlünce yaşayasın.
Oradan dünyamıza sımsıcak ışıyasın.

Mehmet TEKECİ