Nasıl oldu bitti bilmedim her şey,
Lâkin anlatması gerçekten zor şey,
Değil ki bu tespih benzeri bir şey,
Dizeyim diyorum, dizemiyorum...

İzâha yetersiz kelime hece,
Ne zor şeymiş yahu, sanki bilmece,
Uğraşır dururum gündüz ve gece,
Çözeyim diyorum, çözemiyorum...

Ağırlık çöküyor akşam olunca,
Hele gökyüzü de yıldız dolunca,
Uzanıp balkona boylu boyunca,
Sızayım diyorum, sızamıyorum...

İmkansız bir aşk ve sevdâ uğruna,
Tükettim ömrü yaklaştım sona,
Önce şu gönlüme, sonra da ona,
Kızayım diyorum, kızamıyorum...

Dedim ki geçen gün; “Merhamet eyle”
Diyen kim, duyan kim, olmuyor böyle,
Göreyim hesabı, altını şöyle,
Çizeyim diyorum, çizemiyorum...

Her Şubatta ter, her Ağustosta kar,
Ölüyor zamanla, bende de can var,
Sığabileceğim geniş bir mezar,
Kazayım diyorum, kazamıyorum...

Vakî mi kapımı bir tıklattığı,
Ne öptürdüğü var, ne koklattığı,
Sihir mi, büyü mü, neyse yaptığı,
Bozayım diyorum, bozamıyorum...

Bu saatten sonra çıksa da cama,
Dikiş tutar mı hiç kalpteki yama,
Yazılacak daha çok şey var ama,
Yazayım diyorum, yazamıyorum...