yani şimdi bu şehri
gözlerin mi aydınlatıyor eyy yar
ya kapandığnda
hep karanlık mı oluyor
yeni öğrendim
uğur böceklerinin uğursuzluğunu
ve and içip varlığını armağan ederek
gidenlerin yalancılığını
sana ısmarlama satırlar yazmıyordum
çünkü tüm ilham alemi seni aklıma düşürüyordu
en çok gecenin üçünde
okul resimlerinde yanakların üşüyordu
yüreğimse kanıyordu üzüntülerinde
yazamamak hiç bu kadar kötü gelmemişti
bir kurşun kalemin beyninde
oysa bir kurşun gibi acıtıyordu kalem
sana yazmadığım gecelerde
eyy zamansızlığımın takvimi
gözlerin yalancı bir mevsime mi ağlıyor
güneşi beklerken karlar mı yağıyor
sana doknamadığım kaldırımlarına
oysa seninki
iş gezisi diye iş ilişkilerine gidenlerin
yalancılığından çok daha masum
ve sen hiç kandıramazsın
sevdiğin yürekleri
yani şimdi bu şehri
gözlerin mi aydınlatıyor eyy yar
ya kapandığnda
hep karanlık mı oluyor
üşüdün mü karanlıkta
sarılısam üşür müsün
en kış akşamlarda
durucak mıyız bir daha
atamıza saygı duruşlarında
ve ben bir daha görecek miyim
senin en sade duruşundaki
saçlarının uçuşunu
sana acılı sancılı sevdalar biriktirdim
sense gözlerini ağlamaya ayırdın
yalancı aşklarına


eyy yüzümü sevdasına traşladığım yar
yani şimdi bu şehri
zerdalilerin mi aydınlatıyor
zerdali gözlü yar
ya kapandığnda
hep karanlık mı oluyor