Ben seni taş duvarlar arasında tanıdım bebeğim,
Gül bahçesinde değil.
Islatırken bedenimi iliklerime kadar,
Bıkmadım,usanmadım,yağmura inat,herkese inat,Seni bekledim...
Ben seni babamın sırça köşkünde değil,
Buram buram ter kokan buğday tarlalarında bekledim.
Ben seni son model otomobillerde değil,
Kağnı arabalarında bekledim.
Ben seni,ruhuma senin sevgini ilmik ilmik işleyen,
Senin kadar kutsal anamın göğsünde,kucağında bekledim.
Ben seni lüks sofralarda ithal havyar yiyerek değil,
Bir kepçe süt,bir lokma ekmek ile bekledim.
Ben seni yabancı kültür kokan lüks kafelerde değil,
Buram buram Anadolu kokan bahçelerde bekledim...
Ben seni beklerken hep seni andım,seni yaşadım.
Ninnilerimde sen vardın,
Anamın sütünde de ,
Babamın her daim dualarında da...
Ben seni işte böyle bekledim,
Çocukluğumda sen,gençliğimde yine sen,
Her yerde her zaman sen...
Sen ruhuma nakış nakış işlenmişsin,
Anam ak sütünü seninle karıştırıp içirmiş bana,
Seninle doyurmuş karnımı,
Seninle yuğurmuş duygularımı...
Hani derler ya "can çıkmayınca huy da çıkmazmış"
İşte öyle birşey...
Sen çok yaşa,sonsuzluk senin olsun,
Sen yücel ki,yücelsin ruhum...
Korkma! Dik tut eğme başını,
EY GÜZEL VATAN!..
Zekeriya YILMAZ (2006)