0
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
1087
Okunma
Deneme biçiminden yeniden düzenlenmiştir...
Kendimi avare misali bıraktım,
Susmuyor deli gönül,durduramam bilirim...
Derdim kendini çoğaltırken,
Ben ensemdeki soğuk siyahlığın farkındayken
Günün sonuna gelir yine İstanbul.
Anlatamadım yada anlayamadım bilmiyorum.
Söz verdim ve tuttum kendimi,
Doruğundayken zirvenin ucundan atlamadım,
Atlayamadım hiç...
Azad etmen lazım beni,
Haykırman lazım geçmişini,
Olucak bütün geleceğin.
Daha kaç yazı yazabilecem ki sana?
*
Tükenmeyen kaç kalem tükenecek kimbilir? Sebebini bilmediğim son kapım,ruhumun tek sahibi...