Gölgen bir ok gibi peşimde.
Hasretin bir rüzgar gibi soğuk ve ince.
Sıkıntı heryere sinmiş,kaldırımlar bile nasibini almış bu işten...
Işıklar sönmüş yine,değişmiyor şu ampuller
hayatının geri kalan akışı gibi.

Sevişmek güzel şey kısa mutluluk,endamlık bir haz...
Gün aydınlandı yine.Bıkmadı demek ki hayat benden,bizden.
Gösterdi herzaman ki güzel yüzünü bana.
O gösterdi,biz birbirimize baktık yine.

Arsız olma! hızlı değil sindire sindire yaşa herşeyi.
Beni bırak! gölge etme yeter... demişler birileri.

’’Kötü gösterirler gölgeleri ama bir o kadar da cesurdur gölgeler.Uçurumun kenarından atlasan,o da herzaman peşinden gelir.’’Öleceksek birlikte ölelim.’’ der.Aşkı yaşıyacaksan birlikte yaşayalım,’’herzaman yanındayım’’ der.Utanmaz,sıkılmaz senden.Ağlarsan eğer,kutupta erimeyi bekleyen buzullar gibi seni sessiz,soğukça izler.Üstüne ne giyersen,kabul eder oda giyer aynısını.Gölgeler iyilerdir gerçekten.Ama kimileri için gölgedir işte,karanlık bir silüet...’’