neydi ,
alabildiğine yol alan,
kıyamadığım yüreğini,yormadan.
cam kırıklarından,
hala ağlayanda,
yorulanda ,
hatta can çekişende ;
benim bağrım olsun...

hani şu elimde tuttuğum ,
aşk diye diye
gezdirdiğim işe yaramaz kırmızı.

oysa ;

yanlızlıktı sen öncesi
ve sen sonrası
olmadı zaten ortası...

ne cesaret
nede kırık gül dallarına
asılmış yürekler...

coşkun özlendi.
sulara dökülen
nefes nefes bahar.

birde bakmışsın
gerçek olan masallar...

avunan,
sana baktıkça,
kaçak gözlerini
kuytuda yakalayan
sadece dünyanın sonunu
kahverengilerinde ölüm sayan ,
hiçlik dönencesinde
ağıtlar yakan gözlerim ,
ağla....

ay’ın karasına düşerken
yüzü açılmamış duvaklar,
kapatın açılmasın
yarınsız umutlar bak yine dul kalacaklar...

yalvarırım ,
maviler yeni mavilenenler,
küf kokulu grileri
at rüyalarından.
bırak bestelesin gönlümün ritmi sesinle,
sevginle...

çek deme yüreğinden ellerimi
geldiğinde
alıp gideceksin benide
sığıntı bu kapılar ardından




delikızınsaçmasıydı yine...

yirmibeşmayısikibindokuz