DENKLEM

Sevebilmek umuduyla gelmeye çalışırken
Gelirken geldiğin yollar farklı yerlere giderken
Şaşırıp, kırılıp dura dururken
Sen dururken yol akıp giderken,
Bilinmedik bir yol aritmetiğini çözmek için uğraşırken;
Gölgesiz, susuz beklerken beni seni
Kızıp söverken hayata
Gelebilme umudunla, gelip sevebilme umudunla
Ölmemek için sıkı sıkı tutunurken hayata
Otobüsler, trenler hatta vapurlar bile
Bu çok bilinmeyenli yol denkleminde ayrı değer alır
Her biri “sen ve ben” belirsizliğinde bir “sonsuz” olup kalır….
Kimi içerek ne içtiğini bilmeden sarhoş olamadan
Kimi şiir yazarak yazdığının beş para etmeğini bilerek
Kimi dağlarda bayır tırmanarak
Kimi şehirde rugan ayakkabı ile yürürken
Kimi morgta beklerken
Kimi doğum yaparken
Bir çocuğun başını okşarken birileri
Bilinmedik şehirlerde kendileri olmak için çabalarken kimileri
Kimisi sevişirken
Kimisi susup otururken
Kimisi ağlarken bağırırken
Ölürken kimileri
Yaşarken kimileri
Hep değer olup “sen ve ben” denkleminin çözümünün peşinde…
Sevmek mi, sevilmek mi yoksa sevebilmek umudumu anlamadan
Durup dururken yürümeden ben yürümeden yol altımdan zaman gibi akarken
Sen bir yerlerden bana gelmek için mi yoksa bir yerlerden kaçmak için mi giderken
Anlamadan telaş ile çözemeden yolu susarken, ağlarken, gülümserken
“Sen ve ben” denklemi sonsuz bir değer olup kalmakta…
Sevda mı, aşk mı, hasret mi, vuslat mı bilinmeden…

Görkem ÖZCAN
[email protected]