Canın acıyordu. Benimde acıyordu.
Senin canın acırdı da, benimki durur muydu...
Seninkinden bir az, bir fazla ne fark ederdi ki. Acıyordu.
Yüreğini avuçlarımın içine aldım. Kanıyordu.
Kendi yüreğimi bastirip o yaranın üstüne.
Acımasın diye uğraştım. Acımamalıydı.
Sen ağladın. Ben ağladım.
Sen güldün. Ben güldüm.
Senin mutlulugun, benim sevincim. Hüznünse, acımdı.
Hissediyordum seni, en kötü anında bile.
Hayalinle konusuyor, dua ediyordum. Sana. CANIMA...
Her içimi acı kapladığında. "Güçlü ol" diye fısıldıyordum..
Sen bunu hiç bilmedin, belki hiç hissetmedin. Anla.
Senin adına "YAR" dedim, nedir bilir misin anlamı. Bilir misin?
"YAR" için ölmek bile güzeldir derler. Öyleymiş. Anladım.
Senin için kalkanımı silahımı alıp, savaşa giderdim..Giderim de hala. Yeter ki sen üzülme...
yar ...