Geç karşıma meşhur ressam...
Çiz bu gece resmimi.
Karakalem olsun üzüntülerim,
Sevinçlerim rengarenk.

Peki ya şimdi ressam !
Bulabildin mi şövalenden,
Ayrılığın rengini.
Çıkar at tuvalinden,
Şu engerek zehrini.


İlk defa mı titredi elin ,
Oysa ne güzeldi resimlerin.
Bak bana şimdi.
Gölgeler koy bu resmime,
Geçmişimi koy yakın takip,
Dur .

Derinliği olsun gözlerimde,
Yaşadığım ayrılığın.
Sillesi olsun suratımda
Donuk dursun dudaklarım.
Bitmez...

Bitmez daha benim resmim
Tamam değil içim yanar
Özlem duydu şimdi yürek
Kullandığın o renk karar.


Kulaklarımı da çiz duymayan
Burnumuda çiz sızlayan
Eğer sen meşhursan ressam
Çiz mutluluğun resmine nispet
Şu dayanılmaz ayrılığı...

Ayrılık bir resim
Renkleri kurumayan.
Oluk oluk zehir,
Panzehiri vuslat olan.

Ayrılık demir yığın
Betonu sonsuz sabır.
Acısı harfiyattır,
Yaşaması hep kahır...

Söyle şimdi bana ressam,
Seninde mi dilin yandı;
Resmini bile çizemediğin
Şu zalim ayrılıktan...

yusufay