Ağır seviyoruz biz sevdiğimiz zaman
Susmalı saatlerimiz aynı zamanda
Kanamalı geçiyor içerimizde.
Gözlerimizden akan kanı
Yutuyoruz kimi zaman miğdesizce.
Bütün yüzlerimizi başkalarına çevirip
Kan çanağına dönmüş gözlerimizi, göstermiyoruz.

Ve hep yaralı kanatlarımızla
Uçmaya çalışıyoruz semada.
Sargı bezi kabul etmiyor yaralarımızı,
Söz konusu sarılmak istemeyen acımız olunca.
Duyulmayan sesimizle haykırırken dağlara,
Haykırışlarıda duymuyoruz adımıza yapılan.
Taş tıkıyoruz kulaklarımıza acısına dayanıp.

Unut gitsin derken yalancı sıfatımızla,
Yaralarımıza tuz basmak daha bir zevk veriyor bize.
Acıya yaşamak normalimiz olmuş...
Sevgiyi isterken, sevmenin güzelliğinden
Koşar adım (adın) kaçıyoruz.
Gelsinde istemiyoruz gelmesini istediğimiz kadar

Bizim için aşk; sevmek yada sevilmek değil acı çekmektir
Bizim için acı; unutmak değil kanatmaktır
Bizim için unutmak; imkansızdır...
Bizim için imkansız olan aşktır.
Sevgimiz böylesine acı doluyken
İncilmekte incitmekte çok normaldir.
Ağır severiz biz sevdiğimiz zaman...

Niyazi BİLGİN