Işığa yol alırken
An larla
Yüreğimin
İğecenleri battıkca
Akşama hazırlanır
Firari duygular.

Durduramadığım
Gidişini
Batırdıkça özlem kadehine,
Birkaç söz damlayacak
Kadehi indirirken
Dudaklarımdan.

Adımlarken bu gün
Kaldırımları
Bir deli kesti önümü
Başım önümde
Yüreğimde sen vardın
Her zaman ki gibi.
Gözlerini görünce
Birden ,
Korkmadım inan.
Bahtı karalı yüzü gibiydi.
Zavallı
Deli deyip geçiyoruz
Kimbilir,…Neden

Sordum söyledi ..
Alamamış sevdiğini
Mecnunluğu ondan.
Sebep olanları
Kesme ,yakma eğilimi vardı ellerinde
Ağlıyordu..

Gözleri bana benziyordu.
Hala aşık mavisi
Ve özgür…

Acının verdiği
Hüzünle karışıp sel oldu
Sessiz haykırışları…

Yıldızlardan aldığı
Ayak izlerini
Bırakıp
Gitti kedi gibi ürkek,
Bata çıka çamurlara…

Elim ağrıyan sol yanımda
Öylece bakakaldım ardından…
Üşüdüm ,
Oturdu kış yine yüreğime..
Umutsuzluğun
Kapılarımı kırdığı,
Suretinin susuzluğu
Ve açlığında kıyılıyor midem…

Ahh ne kadar yalvarsamda
Çaresizliği çevirsin diye Tanrı’ya
Ne masal ama,
Ne tufan…

Girdabın en mecnun….

Soluksuz anasonlu kuyularında,

Anlayacağın dipdeyim…





yirmimayısikibindokuz





delikızım