Gece bir yıldız tutacağım
Adını vereceğim
Her gökyüzüne baktığında beni hatırla
Hasretini gözlerime resmedeceğim.
Seni kalbimden sevdiğimi söyleyeceğim

Yıkılmazdım biliyorsun
öyle hafif rüzgarlarda
Ne kadar ağır gelse de hayat
Küsmezdim Bahtımın kara yüzüne
Umudumu tüketmeseydi yalnızlık
Savrulmazdım dümeni kırık sandal gibi
Yolumu gösteren yıldızım düşmeseydi yerinden
Solmasaydı güller sararmasaydı yapraklar
Ayrılık bu denli ağır gelmezdi
Belki son bir kez baksaydın gözlerime

Akşam gün battığında
Pencereye çık adımı söyle
Yüreğinde bir kabarma gözlerinde buğu
İçini yakan bir rüzgar
Gözkapaklarını sıkan ızdırap
Dudaklarını kanatan ağrı
Dilin damağın kurumuş
Çöl fırtınalarına tutulmuşsun
Ve işte ben gelip durmuşum öyle
İşte ben her gece seninleyim böyle…

Ne kadar mahzundur gece
Yokluğunda söner yıldızları
Derin bir bıçak yarası olur yokluğun
Hüzünlü bir şarkı nakaratı
Dilimde adın sayıkladığım son hece…

Nasıl yaşanıyor bilsen
Nasıl da bitiyor biriktirdiğin her şey
Dönülmez yollar seçiyorum
Sen gittiğinden beri
Son istasyon bahçesindeyim bende
Ağıtlar yakma dilin yanmasın
Beni kalbinden sevdiğini söyle…

Bu gün de gittin ardında bırakıp kirli camları
Bütün hatıralar yüzüstü şimdi
Koyu karanlık susturuyor kuşlarla
İçimden sana doğru koşan sözleri
Ne olur batmadan bu kızıl grup
Bana döneceğini söyle…

20/05/2009 Orhan BEKTAŞ