kanatlarımla kondun
palandöken eteklerine
bin bir çiçek kokuyor
dünyanın tüm yaylaları
rüzgar kokuna ayarlı
bulutlar süzgeci gözlerinin
yaşıyorsun biliyorum
kan pompalanıyor

özenle büyütüyorum
her gece göz bebeklerini
her gece küçültüyorum
göz bebeklerinde dünyayı
ve her sabaha yakın görüyorum
biliyorsun aynı rüyayı
yaşıyorsun biliyorum
soluk alıyorum her seher
çünkü ciğerlerinle

bir orman yangının en şiddetli anında
buharlaşmamayı nasılsa becermiş
bir çiy tanesiyle yoldaştır gönlüm şimdi
şimdi avuçlarının değişiyle titreyip duran
okyanuslarda balıklarım yüzmede benim
tenim teyemmüme çoktan razı
bitirdim bu baharı yine sessiz türkülerle
buldum öldürücü sessizliklerde bulunmazı
yaşıyorsun biliyorum
çünkü yaşatıyorsun
sesin buluyor sesimi ’her sabah,her seher’
sessizliğin kesin egemenliğinde...
...