Şiiri beklerken
Bir yanım dökülür hep
Tutar içimde bağdaş olurum
Kimsecikler bilmez halimi..

Kendi duygularımdır
Beni sersem kılan..
Heybemde taşırım öksüz sadakatimi..
Gölgeme sığınır kimsesizliğim
Kimsecikler duymaz geceleri bekleyişimi..
Bir katredir yaşantım İstanbul kaldırımlarında..
Sirkecide karışırmış martıların sesleri
Alıp götürürmüş yaşlı gemiler karşı kıyıya
Haremde bir deli poyraz
Esermiş kendince
Karıştırırmış köpük köpük mavi uysal suları
Kara katarlar binermiş aç karnına koca gemilerin
Kendince alımlı Kadıköy’den merhabalar düşermiş
Verilirmiş Anadolu’ya ilk selam..
Birde nefeslenirmiş üstüne üstlük asil sularında boğazın
Kurşuni semaya yükselen
Üsküdar’dan hem Mihrimah’tan kaplayarak zamanı
Bir çırağ olup yakarmış ruhları
Allah sesleri..

Yüreğime bir neşe sunmasa bu deruni gizem
İnanın ölürüm, yıkılır içimde son kalan meczup duvar
Tutuşur kendi içimde alevim,yanar kor olurum!
Tüketir yalnızlığım beni ,
yanıbaşıma düşer anlamını yitirmiş korkularım
Masum bir çocuğun tutar gibi kolundan
Bırakır beni Beklenen sabahın ayaklarına
Dolar gözlerime aydınlık
Ruhumda tarifsiz bir sürur
Uyandırır bir şiir beni..


(umarım sayın site sahibi bu şiirimi de SİLMEZ..
SİLERSE BİR DAHA GELMEMEK ÜZERE KOŞARIM
GÖKYÜZÜNÜN
ENGİN MAVİLİĞİNE
KAYBOLUR
UFUKTA
ENGİNLERE
YÜREĞİ DÜŞEN
KUŞ OLURUM..)