Koca kentin işsizliğine aldırmıyorum
Uzakta sıla kokularını dökerek giden trenin duygusallığında doğrusu
El sallayan yolculara da
Kendimi imgeliyorum sadece bahtımı hedef tutarak
Bilemiyorum
Kurguların ne derece açlar doyurabileceğini yitirilmiş bir akşam vakti
Ve ne kadar çıplak sorguların apansız yapılabileceğini hüküm göstermeksizin
Çevremde dostları ! anımsıyorum
Gözleri bir fare kadar yenilere doğurgan ve fıldır-fıldır..
….
Adam sende artık aldırmıyorum
Zamanı sinsice kullanan eğrelti otlarının rüzgarlarına da
Öğrendim belki gecelerin ne derece ıssız olduğunu
Ve gece yarılarının kalleş
Sabahlar doğurduğunu vakit gelmeden..

Uzakta bir ağacın yeniden yeşil yaprak açtığını
Gözlerin beslendiğini dolunaydan
Işıklarını bekleyen yıldızlardan
Kim haber ala ki..Gökyüzünden dökülen dualardan..

Ruhların bir çöl kadar ıssızlık koktuğunu
Anlamı bırakarak kadim zamana..