Sadece ben doğdum o anda, sadece ben.
Herkes çok mutlu, çok şaşkınım.
Ve sadece ben, büyüdüm kendi kendime.
Çünki çok kalabalık, neler oluyor şaşkınım.
Küçücuk sevimli lüle saçlı minik elli ben.
Sımsıkı tutmaya çalışıyorum hayatımı.
Sonra upuzun saçlı mahcup sessiz işte yine ben.
Aman dikkat, kimseyi üzmemeliyim.
Ardından hep okuyan ,hep çalışan yine ben.
Kocaman bir ailem var, payıma düşeni yapıyorum.
Eş olan, anne olan ama iyisi olan yine ben.
Galiba çok yorgunum, düşüyor omuzlarım.
Hep kalabalıklarda hep veren yine ben.
Sessiz çığlıklarım, gülücüklerimde saklı, maskem.
Upuzun ince bir yolda kah, koşup kah yürüyen yine ben.
Arkama bakamıyorum yarın kaldığım yerden başlarım.
Alışmış hem yalnızlığı,hem sorumluluğu taşımaya yine ben.
Koca bir çınarım ,mutluyum izninizle hesapları kapatıyorum.

BANUHAN HÜLYA