Sensizliğin nasıl bir şey
olduğunu bilemezsin sen
çünkü hiç sensiz kalmadın
ya da bensiz...
ya da ne bileyim yalnız kalmadın işte
hiç ağlamadın ayrılıklarının ardından
belkide ağladın benim ardımdan
ya da yalnız kalmaktan korktuğun için
üzüldün ve ağladın
hiç korkamadın belki karanlıktan
çünkü hep dostum dediklerin vardı yanında
ya da sen yanında sandın onları
dostun bildiklerin aydınlatırdı dünyanı
onlarda terk ettiler seni
ve ışıkların söndü
şimdi bir mum alevi ile ısınıp aydınlanıyorsun
yalnızsın artık
sevgimin büyüklüğü kadar yalnız
ve korkak
her kapı sesinde yüreğin hopliyacak
saklandığın köşenden fırlayıp kapıya koşacaksın
ama nafile
gelen ya ev sahibin olacak
ya da kapıcın
her şey o günde asılı kaldı
yokum artık ne evinde
ne odanda,ne de sende
MAHVETTİN BENİ,KENDİNİ,AŞKIMIZI
HERŞEYİMİZİ,HERŞEYİMİZİ MAHVETTİN
ARTIK YOKUZ BİZ
..............YOKLUK OLDU İSMİMİZ..............