Üzerime çapraz hüzünlerle sürülen
işaretli ayaz bir ekim gecesinde,
hatıralarımdan silinmeyen hecelerin sözcüklere hüzün bulaştırdığı,
belki de eksiklik duygusunun vermiş olduğu burukluk
ve gidişinin düşünceleri altında eziliyorum bir defa daha.
Omuzlarımı çökerten yitiklik dürtüsü üzerimi kapladığından beri
pas tadında dilimin ucuna yara olmuş adın.
Elimde avucumda kalan hayli keskin bir ümit parçası
kesip nefesimi şu an öleceğim sanki.

Kanatıp - dağladığım kalbim düşecek
Aklım kayıp adımlarına iz sürecek..
Beynimde rüzgâr,
İçimde korkularımın efendisi
Uğruna kendimle kavgalar
Ve damarlarımdan kör darbelere maruz
yine yenik,
yine mağlup bir yürek !

Bağırmak avazım çıktığı kadar
yetmiyor bu gece bana..
Karşımdaki nedenler?
Söylenmeyeni vuracaklar yüzüme.
Susuyorum.!
İçimde büyüttüğüm darağacı
Seni taşımadan kırılacak yine biliyorum.

Kendini tanımayan biriyim artık.
Değerlerim için can almıyor ellerim - titrek,
Yalnızlığa talimli bildiğim hislerim - donuk,
Kalabalık içinde ağlayan gözlerim - mahcup.
Kabullenemiyorum farkındayım..
Bastırmadığım bir ses yüreğim patlayacak sanki!
Ayaz bir ekim gecesi gözlerim aklından sürgün
Hasrete..
aşka yenik düştüm bu gün.

Belki tövbe etmeliyim aşka
Adını son kez sürgüleyip kilitlemeliyim dilimi.
Senli düşleri beynimden kanatıp akıtmalıyım eskiyen zamana.
Susmalıyım belki durulana dek..
Acıdıkça yüreğim vurmalıyım içime
Ya kendimi , ya seni ..
Öldürmeden dinmeyeceğim bu gece.

Gecenin kara gözünde buz tutmuş gözyaşım erirken
Senle biriktiğim duygular göğsüme vurur.
Hasret köklü kelimeler bu gece bana cinnet.
Öfkem büyür sessizlikle!!
Çıkarır ruhumu tenimden
Bu gece bana ecel !!
Bu gece bana ölüm olur.