Sen şimdi;
Hangi mavi iklimlerin sabahına uyanmaktasın?
Hangi iklimlerin kollarında sabahla kucaklaşmaktasın
Ve hangi mavi iklimlerin gözlerinde kaybolmaktasın.
Gittiğinden beri ağlamıyorum,
Dondu gözpınarlarımda gözyaşlarım,
Dilimde kelimeler tükendi yokluğuna dair,
Sözlerim boğazımda yumruk misali kalakaldı.

Uyuştu ağlamalarım,
Gözyaşlarım akmaz oldu,
Dil sustu,
Dermansız konuşmaz oldu,
Sözler sustu, çağlayan bir ırmaktı,
Kurudu akmaz oldu.
Üşüyen ellerim,
Uyuştu üşümez oldu.

Şimdi sen;
Hangi iklimlerin sabahına uyumaktasın bilmiyorum,
Hangi akşamların koynuna sığınırsın
Ve hangi yıldızı seçersin kendine eş niyetine,
Bilmiyorum, düşünemiyorum.
Kara iklimlerdeyim,
Üşüyorum.
Gökyüzünde bulut bulut süzülüyor gözlerin,

Hangi iklimlere değecek,
Hangi topraklarda filizlenecek,
Bilemiyorum.
Sözlerin uçuşuyor beynimde,
Silemiyorum.
Sonbaharın son düşen yaprakları gibi,
Sensizliğe tutunamıyorum.

Kış ayazında,
Kırağılar kesiyor bedenimi,
Isınamıyorum.
Mavi bir iklimde gelişinle çözülecek kalbimin buzulları,
Küllenmiş bir sevgi alevlenecek ruhumda,
Ve mavi bir iklim doğacak kalbimin sarkıklarına.
Gözlerin süzülecek topraklarıma,
Ve boy boy filiz atacak sevdam damarlarımda.
Mavi iklimlere uyanacağım bir dokunuşunla.

Ayşe Manav