Üzdü, çok üzdü bu şehirler beni
Yeryüzünde gittiğim her bir tanesi
Yabancı değil tanıdık oldu hepsi
Havasından da değil, suyundan hiç değildi
Ama insanları ölesiye ağlattı beni

Avucumun çizgilerinde bildiğim
Heykeltıraşı yüzümdeki köprüsüz vadilerin
İçimde bir kırıntı nefes bırakan
Günbatımı kadar doğuşu belki daha acıtan
Önce o şehir başladı beni doğuran

Büktü, öyle kırdı bu şehirler belimi
Küllerden arınmak, doğmaktan kolay hiç değildi
Havasından değil, suyundan hiç değil
Ama insanları kırdı beni
Kalan son kırıntı nefes de öylesine gitti

Gözlerimin renkleri birinde kaldı
Çocuk tatlarım diğerinde kaldı saklı
Hayat bu adil dedim ne yalandı
Hele yüreğim en sonunda kayıp derinlere daldı
Tüm şehirler yorgun benliğimde sonunda karardı

Aslında zamanla da anlamıyor insan
Bulduğum dediği, kaybettim dediği şehir
Hep aynı yollardan kaldırımdan geçilir
Çizgiler vadiler karalar çoğalır kar taneli saçlar
Yorgun düşen her daim insandır ve saklanan anılar

By BY