Ellerim,
Mevsimleri yudumlar ellerinle.
Deniz fenerlerinin göz kırpışları gibi
Görünüp kayboluyordu ellerin.
Yitik yaşantılar bulundu kavuşmada
Yakamozlar parlamaya başladı
Ellerimiz buluşunca

Gözlerimiz ıslak
Şiirlerimiz vardı kitaplar dolduracak
Gün ışıklarımız vardı
Önümüzü kapayan bulutlardan, yol bulup süzülecek
Unutulmuş masalları hatırladı
Yitmiş kelimeleri arayıp buldu
Neler anlattılar birbirlerine
Parmaklarımız sımsıcak

Dışarda kar yağıyor lapa lapa
Şömine kütüklerinde sihirli alevler
Kıpkızıllıkta aydınlanan duvarlarda
Kelimeler yetersiz
Konuşmak anlamsız
Parmakların parmaklarıma dolanmış ya!

İçimizdeki yangınlar
Şömine alevlerine karışık.
Gözbebeklerimizdeki ateş,
Bu alevlerle aydınlık.
Sessizliği dinliyoruz.
Bir masal gibi güzel
Ölümsüz şiirler gibi dokunaklı
Ellerim avuçlarında saklı

Bütün ışıklar sönmüş
Uzakta kırmızı, sarı , yeşil ışıklar
Işıklar dökülüyor denize.
Bir küçücük masanın üzerinde
Mum ışığı ile aydınlık
Gözbebeklerimizin mutlu pırıltısında
Ellerim ellerinde saklı sımsıcak

Küme küme, yığın yığın ak bulutlar
Yücesinde, çok yücesinde tanrılar
Tüm şekiller, çizgiler , desenler
Gözükmeye başlar gün doğarken
Güneşimiz parlar
Çiçeklerimiz açar
Hava sıcak mı sıcak
Ne hülyalı ve özlemliydik
Sanki avuçlarımız yanacak

Kalbim , kalbini dinliyor
Ellerim ellerinde
Kulaklarım söylenmeyen
Tatlı fısıltıları dinliyor
Kelimelere , kağıtlara, defterlere
Kalemlere ne hacet.
Ellerim seni duyuyor, seni anlıyor

Şarkılar şiirlerle karışık
Şiirler en tatlı sohbetlerle
Sohbetler kahkahalarla sarmaşık
Ellerim ellerine kavuşunca
Zaman durdu, saatler yok
Karanlıklar bitti artık
Bulutllar sisler, dumanlar eridi
Ellerim ellerini dinliyor hasretle
Ellerim ellerini görüyor sımsıcak
Ellerim ellerini kokluyor özlemli
Ellerim ellerini öpüyor.

Mesafeler bitti
Kilometre taşları yok artık
Hesapsız , sınırsız yollar tükendi
Mevsimler avuçlarımızda

Hep birbirlerine zincirli
Hep birbirlerine kenetli
olsa da
Mahşere dek
ELLERİM ELLERİNE GENE DE ÖZLEMLİ

Sevgi ÇETİN
1995