Bir pencerenin açılmasıyla, kan-revan bedenimizin acısız çığlıklarına karışarak, yarı kapalı gözlerimizin içine gerçek bir güneşin doğduğu ilk günden bu yana, hep aynı odanın dört duvarı arasındayız işte.

Yalancı çıkar hesaplarının tuş basmalarından uzak bir başka ve tek aşkı önce yaşatıp, sonra yaşadığımız, sevinç çığlıklarına ilk tanık olduğumuz o odanın dört duvarı arasındayız işte, doğduğumuz günden bu yana.

Ne fark eder ki duvarımızda, her göz-göze geldiğimizde boynumuzu hafifçe yana büküp gülümseyeceğimiz bir resmin asılı olmayışı. Ya da bir özel günde ilk gidilecek adresler arasında onun isminin bulunmayışı.

Farkında değil misiniz, hala süt kokuyor nefesimiz.

Anneler;
Nerede olursanız olunuz….
Şimdi elimde kainat kadar kocaman bir çiçek sepeti ile geliyorum huzurunuza. Önce eğilip elinizi öpüyorum, sonra sepeti uzatıyorum.
En beğendiğiniz çiçekten sadece bir tane almanız için.

Çünkü siz, sadece bir tanesiniz …