Neden yaşıyorum ben bu dünyada?
Ve yaşamak için nedenim mi var?
Hayattan zevk almam neşem kalmadı
Yollarım bağlanmış çözümsüzüm ben

Aynaya bakınca yüzüm görürüm
Kaşım orta hatta anlım kırışmış
Göz gülüşüm bitmiş feri tükenmiş
Dudaklarım bükük ruh halim küsmüş

Hayattan zevk alan mutlu biriyken
Dışarıda gezip tozmak istemem
Çoktan kabuğuma çekilmişim ben
Arkadaş, eş, dostu görmek istemem

Asla bitmez benim baş ağrılarım
Sürekli halsizlik yorgunluklarım
Sürer el, kol, bacak uyuşmalarım
Geceler uykusuz, yenik düşerim

Yalnızken nedensiz akar gözyaşım
Bilmem nedenini anlatamam ben
Artık yaşam yetti, bunalttı beni
İyilik bedeli ödüyorum ben

Yemekten içmekten zevk almaz oldum
Evdekiler bana neşe vermiyor
Hep karamsar bakıyorum dünyaya
Yaşasam ne olur, yaşamasam ne

Sıkıntı ağlamak gelir içimden
Yalnız gözyaşımı tutamıyorum
Ağlarken rahatım neden bilemem
Biterken ağlamam başlar stresim

Eskiden hep güvenirdim kendime
Yer dibine girsem, yine çıkardım
Ve üstümde yük yok, ruh halim ağır
Söyle yaşam, sana nasıl dönerim.