……….Ölüm’ün ateşi...
Gözlerime değdiği an
Yüreğim yanacak.
Bütün renkler solacak,
Bütün ışıklar sönecek.
İçim acıyacak.
Yaşayamadığım hayaller
Tadamadığım mutluluklar.
……….İki damla yaş dökülecek
Ruhumun derinliklerine.
Son isteğim sorulduğunda
Haykıracağım belki de
Ömrümün sonbaharında
Kum saatim kırılmadan
Sevmek ve sevilmek istiyorum diye.
Haykırışlarımı duymayacak hiç kimse.
………..Ben yine.
Karanlıklara dalacağım
Her adımda daha daha derinlere
Peşimde ise
Her dakikası pişmanlık dolu anılar.
İçimdeki mevsimler hep Sonbahar.
…………Sonunda
Kum saatim kırıldığında
Her şeyin yok olduğu noktada
İnci tanesi bulan dalgıç gibi
Bulacağım kendimi.
………..İşte o an ruhumdan
İki beyaz güvercin yükselecek
Biri sevgilerimi, diğeri kaygılarımı
Taşıyacak kanatlarında
Sevgilerimi denizin yakamozuna.
Kaygılarımı gecenin kucağına gömecekler.
Mezar taşım olacak bembeyaz mermerden.
Üzerine yazılacak.
………….Ölmeden ölümü yaşıyordu ZATEN....!