/Kurgular senindi Çığlıklar benim Ve ben bunu hiç unutmadım/
Elif...
An, içi boşaltılmış bir ceylan gibi asılı kalır duvarlarda Ay kırmaz karanlığı elif nerede toplanır düşen yıldızlar şahit olunur mu geceaçanlara
Göğün uğultusu,sokağın çığlığında kim siler buğulanan camları çatıda kumru kokusu yeter mi sarmaşıkları uzatmaya
Güneş değmeyen ormanlar düşün Üstünde martıların uçmadığı bir deniz kıyılara çarpmayan suyun rengi bellidir artık bu kentte yürümüyorsan
Köpekler dahi işemez kaldırımlara elif satılığa çıkar oturduğum banklar renk sevmez gözlerim iz sürmez yüz beğenmez bulutlardan sana
Artık bir çocuk bile değilim gözyaşlarımı, süslü birer inci gibi avuçlamıyor hiç kimse hiç kimse diyorum elif bildiğin tüm oyunlar boynuma paslı bir giyotin bundan böyle
Saçlarıma bol gelir ceketim düştüğünde gölgem çamura eritir o yağmurlar beni bulvar kahvelerini nasıl terkederim gözlerin siper değilse bakışlarıma ölüyümdür bu...
Devin Karaca
Paylaş:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir. Şiirlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur.
An, içi boşaltılmış bir ceylan gibi asılı kalır duvarlarda Ay kırmaz karanlığı elif nerede toplanır düşen yıldızlar şahit olunur mu geceaçanlara
Göğün uğultusu,sokağın çığlığında kim siler buğulanan camları çatıda kumru kokusu yeter mi sarmaşıkları uzatmaya
Güneş değmeyen ormanlar düşün Üstünde martıların uçmadığı bir deniz kıyılara çarpmayan suyun rengi bellidir artık bu kentte yürümüyorsan
Köpekler dahi işemez kaldırımlara elif satılığa çıkar oturduğum banklar renk sevmez gözlerim iz sürmez yüz beğenmez bulutlardan sana
Artık bir çocuk bile değilim gözyaşlarımı, süslü birer inci gibi avuçlamıyor hiç kimse hiç kimse diyorum elif bildiğin tüm oyunlar boynuma paslı bir giyotin bundan böyle
Saçlarıma bol gelir ceketim düştüğünde gölgem çamura eritir o yağmurlar beni bulvar kahvelerini nasıl terkederim gözlerin siper değilse bakışlarıma ölüyümdür bu...
Artık bir çocuk bile değilim gözyaşlarımı, süslü birer inci gibi avuçlamıyor hiç kimse hiç kimse diyorum elif bildiğin tüm oyunlar boynuma paslı bir giyotin bundan böyle...
Başlangıçta Elif vardı,, Sonra söz oldu vücuda geldi yazı Kendi karanlığında uyuyan dipsiz ayna, dile geldi...
.. Ben harflerden dal Sen ya'sin. Ben pazartesi İkinci günü yaradılışın Sen cumartesi En sonuncusu halkanın. Arştan sonra gelir benim inşam Sen son taş, sema-i ula'da. Ben kamer feleği, sen Zuhal'sin Ben yedinci kat, sen en uzaksın, göklerde Ben Adem, sen İbrahim soyu Ben muallim, sen mürebbiyesin. Ben sin, sen sad Ben su, sen toprak Ben yengeç, sen oğlak.
... Bir gün durdu ve söyle dedi: Vakit geldi, Konuşmalıyım artık.
çok güzel bir çalışma sunmuşsun arakadaşım bende sevdiğim bir şiiri paylaşmak istedim bu vesileyle paylaşım için tşk..
Edebiyatdefteri.com, 2016. Bu sayfada yer alan bilgilerin her hakkı, aksi ayrıca belirtilmediği sürece Edebiyatdefteri.com'a aittir. Sitemizde yer alan şiir ve yazıların telif hakları şair ve yazarların kendilerine veya yetki verdikleri kişilere aittir. Sitemiz hiç bir şekilde kâr amacı gütmemektedir ve sitemizde yer alan tüm materyaller yalnızca bilgilendirme ve eğitim amacıyla sunulmaktadır.
Sitemizde yer alan şiirler, öyküler ve diğer eserlerin telif hakları yazarların kendilerine veya yetki verdikleri kişilere aittir. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. Ayrıca sitemiz Telif Hakları kanuna göre korunmaktadır. Herhangi bir özelliğinin kısmende olsa kullanılması ya da kopyalanması suçtur.
Şiirin sahibi
Cevap Yaz