Mangal gibi yüreği vardı
Sıcak
Usulca ısıtan fakat yakmayan…

Sanki
İncitme olduğunu düşünürdü yakmanın…

O’nu tanıyanlar
İliklerine kadar ısınırdı dost gülüşünde…

Sevgi kaplardı yüreklerini
Kor gezinirdi
Saç telinden tırnağa
Al basardı her yanlarını fakat incinmezlerdi
Yanmazlardı…

Her sevdim diyeni içine alan
Ayrılık sonrasında unutmayan
Derya gönül-lü…

Sanki
İncitme olduğunu düşünürdü hayır-ın…

O’nu tanıyanların hepsi
Umut kaplayarak yüreklerini
Olmaz-ı söylemeksizin dile getirdiği
Neden olmaz
Niçin olmaz-larını anlamaksızın
Sevgisinin büyüsüne kapılırlardı…

Belli etmezdi
O’nun da biten-leri vardı
Bir an bile unutmadığı
Sevgi ile sakladığı biten-leri…

Biten dostlukları
Anı olur dökülürken ağzından
Gözyaşları
Sanatçı ustalığında sıvardı kirpiklerini
Biten dostluklar için dilinden
Kötü söz çıkacak diye korkardı
Anlaşılmazdı…

Bir kadın tanıdım şehrin birinde
Yaşamayı
O’nunla sevmeye başlamıştım
Gülüşü gül
Bakışı sevgi seli…

Kıskanmadan
Tüm dostlarını O’nunla
O’nun gibi paylaştım
Yüreği mangal gibi
Öylesine ılık
Öylesine içten
Öylesine dost ki…
17 Mart 2003 / 14. 08