Nerdesin?

Hayatta mısın ey Ozan Arif’im?!
Yurdunda yas tutuluyor!.. Nerdesin?
Durumu izaha aciz tarifim
Memleketin satılıyor!.. Nerdesin?

Hani nerde ülkücünün efesi?
Duymak istiyoruz o yiğit sesi
Onun da mı zincirlendi nefesi?!
İdealler atılıyor!.. Nerdesin?

Geziyor yurdunda kara bulutlar
Birer birer çekip gitti umutlar
Beş bin şehit mirasçısı bozkurtlar
Çakallara katılıyor!.. Nerdesin?

Erkekler(!) geziyor fistanlar ile
Kesildi irtibat sultanlar ile
Dünkü düşmanımız sırtlanlar ile
Bir yatakta yatılıyor!.. Nerdesin?

“Ahde vefa var ya.. umuttu gardaş
O umut ki bizi uyuttu gardaş
Baltalar sapını unuttu gardaş”
Elle tüfek çatılıyor!.. Nerdesin?

Değirmeni döndürmüyor dönekler
Yarasaya döndü karasinekler
Yaylalarda nara atar inekler
Donkişot’ça ötülüyor!.. Nerdesin?

“Susma gardaş, ne kazandın sustun da?
Evliyalar duası var üstünde”
Duysun seni düşmanın da, dostun da
Geçmişimiz itiliyor!.. Nerdesin?

Eşek arıları bastı kovanı
Bırak balı, arar olduk soğanı
Olduk el âlemin şamar oğlanı
Haç, Hilâl’i kötülüyor!.. Nerdesin?

Haydi şöyle gümbür gümbür geliver
Gür sesinle perdeleri deliver
Soluyor umutlar, umut gülü ver
Yavaş yavaş bitiliyor!.. Nerdesin?

Cemal Gören
Ekim - 2001

Ozan Arif’ten…

Cemal Gören Kardeşime,

YAŞIYORUM..!

Yaşıyorum, hayattayım kardeşim,
Yaşıyorum amma ölü gibiyim,
Ne alevim kaldı, ne de ateşim,
Sönmüş bir ocağın külü gibiyim...

Çok sağ ol kardeşim yakın görmüşsün
Bir destan yazmışsın kafa yormuşsun,
Nasılsın demişsin, beni sormuşsun,
Aynen memleketin hâli gibiyim...

Doğru değil tabi işin bittiği,
Kırk yıllık emeğin boşa gittiği,
Ancak zelzelenin harap ettiği,
Sakarya, Yalova, Bolu gibiyim...

Anahtarı nasıl, nerden buldular,
Bir sürü piç, bahçemize doldular,
Yaprağımı, çiçeğimi yoldular,
Sahipsiz bahçenin gülü gibiyim...

Başbuğ`umuz başımızdan göçeli,
Başımıza çar-çakallar geçeli,
Ektiğimi hoyrat eller biçeli,
Divane gibiyim, deli gibiyim...

Hışıma uğradım gardaş hışıma,
Derdimi vurmadım yine dışıma,
Esip duruyorum kendi başıma,
Kuş uçmaz dağların yeli gibiyim...

Dün belki indinde bir çok yavrunun,
Sembolü ben idim Borzkurt tavrının,
Bugün artık Başbuğ Türkeş devrinin
Tedavülden kalkmış pulu gibiyim...

Bugünü gösterdim gören olmadı,
Feryadıma kulak veren olmadı,
Sırtımdan vurdular soran olmadı,
Ben biraz herkese dolu gibiyim...

Merak etme, çok yakında görürsün,
Nerde olduğuna karar verirsin,
Bu Ozan Arif`i sen de bilirsin,
Davamın kölesi, kulu gibiyim! ...

Ozan Arif -- 23 Kasım 2001, Saat 02.45
Almanya, Bad Homburg v. d. H.