16
Yorum
3
Beğeni
5,0
Puan
1804
Okunma

Yalnızdım...
Yapayalnızdım..
Duvarlarla yıllardır arkadaştım.
Onlar dinlerdi derdimi, kederimi.
Onlar kucaklar avuturdu beni...
Ve bir gün.
Tam yaşamdan koparken
Bir el uzandı yüreğime.
Sıcak sımsıcak gözlerle
Tatlı güzel sözlerle.
Yok olan duygularım
Kararan hayallerim
Hayat bulmuştu birden.
İnanmak isterken bile
Yüreğimin bir köşesinden
’Dur’ diyordu sinsi bir ses.
’Unutma aynıdır herkes’
Yanlış olan neydi..?
Zaman mı yoksa ben mi..?
Yine de…
İnanmak geldi içimden
Ve inandım.
Dost dedim gerçekten.
Sonra...
Gecenin kör karanlığından
Yükseldi bir haykırış
’Yalan’…
Artık uyan.
Sana dost...Sana yakışan
Ancak ’Yalnızlıktır’ … İnan.
5.0
100% (3)