1
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
1335
Okunma
artık yazamıyorum şiiri eskisi gibi
tutmuyor ellerim kalemi
gözyaşlarım damlıyor kağıda
artık yazamıyorum eskisi gibi
düşlerim kıpırdayan üzüntülere boğulmuş
yalvarırcasına kendimdeki beni arıyor
artık yazamıyorum
neden kelimeler beni anlamıyorsunuz
neden beni anlatıyorsunuz
ben kendimi istemiyorum ki
yalnızlığı bana mesken edeni anlatın bana
bırakın beni kendimden nefret ediyorum
artık yazamıyorum kendimi
şimdi suskun içinden okuyorsun beni
ne düşlerin gerçek ne de düşüncemdeki sen
artık yalansın diyemiyorum
içimde büyüyen sensin çünkü
artık bıraktım kendimi seni yazıyorum
sanki her defasında
kendime hakim olamıyorum...
Cevap Yaz