FAYDASIZ

Yazık dediğimiz, hataya düştük!
Sanma son pişmanlık, kar’dır faydasız!
Sevda yaramızı, öfkeyle deştik!
Kanma çare ilaç, yar’dır faydasız!¬

Kıyıya vurmuşuz,zamansız selde!
Savrulmuş bu gençlik, her esen yelde!
Sorarsan karın ne? Bir şey yok elde.
Yanma geçen ömre, zar’dır faydasız!

Bir sevda uğruna, çok harcanmışız!
Ne kadar zavallı, naçar canmışız!
Kayalıkta kalan, bir mercanmışız!
Konma yeme, tuzak va’dır faydasız!

Doğalı bu ömür ağlarken geçmiş!
Kaderin kötüsü bir bizi seçmiş,!
Gönül yardan zehir, şerbeti içmiş!
Banma bala ekmek, kor’dur faydasız!

Yakınmanın cana, hayrı yok artık.
Dertlere karnımız gayrı tok artık.
Var yaşla kanımı ayrı dök artık!
Dönme başa, bu boş tur’dur faydasız.

Her şeyi gömmüşken, geçen yıllara.
Dönmek için karmı, çıkmak yollara.
Sabrı pay etmiş’ken tanrı kullara.
Anma küfrün yeri, nar’dır faydasız.

Acıdan başka ne, verdi hatıran?
Hasretin değimli, hasta yatıran?
Bağrına darbeyle hançer batıran!
İnme kabrin, derin dar`dır faydasız.

Yeter artık gayrı tüm çekilenler!
Biçilir gün olur, tüm ekilenler.
Gelirmi bilinmez, o beklenenler?
Dönme sende eski, zor’dur faydasız.

Nihayet bu dünya, senin olsa’da,
Oluk oluk para, akıp dolsa’da.
Süleyman`dan fazla, sana kalsa’da
İnanma döktüğün, ter’dir faydasız.

Sevgidir hayatın tadıy’la tuzu.
Sıcak kan eritir, kutupta buzu.
Gönül koyun, göz kurt, yar’ise kuzu.
Sinme bakışların, hır`dır faydasız.

turgay COŞAR