Umudun tarlasına ekmişken tüm tohumları
Başak tutmamış buğdaylarım,
Neyini eksik etmişimki bilmeden?
Mutluluk beklerken doğan şafaktan,
Zifiri karanlık gecelerde,
Kabus görmeye mahkum’muyum ben?
Kanayan yaralarımı sarmaya çalışırken,
Farkına varmadan nelerde yitirmişim benliğimden.
Bu gördüğüm solgun çehre,ben’miyim sahiden?

Yok yok!!!!
Birisi çıkıp şaka bu desin,
Bu ben olamam!!
Yolum mechul adresim kayıp,
Gittiği yönü bilmeyen
Durup kendisi için,
Derinden bir soluk bile almayan,
Başkaları için ömrü ziyan eyleyen,
Birileri için dehlizlerde yol almaya mecburmuyum ben?
Farkına varmadan nelerde çalmış yıllar benden,
Bu gördüğüm ğümüş saçlı,ben’miyim sahiden?


Yok yok!!
Bu gerçek olamaz!!!
Ben dertten kaçarım,
Huzur ise benden.
Yeşeren umutlarımı baharda dermeden,
Bir yudum aşk şarabını yar elinden içmeden,
Leyl’i münevver de yar koynunda vuslata ermeden,
Can misafir olmuş ha çıktı, ha çıkacak bedenden.
Kadere boyun bükmeye mahkummuyum ben??
Gençlik çoktan gitmiş serden,
Bu gördügüm kamburu çıkmış çüsse ben’miyim sahiden?


Vah vah!!
Ah ile vah ile,
Geçmiş ömrüm görmedim,
Çalıştım çabaladım,hepsi boş imiş bilmedim,
Duvarı nem,insanı gam öldürür derlerdi
Meğer atalar yaşamışta söylemiş.
Kıymet bilip taç edenmi olur başa,
Göz açıp kapayıcaya gelmişim otuz sekiz’inci yaşa,
Yükün ağır,kullanın gavur olunca dönersin gocamışa,
Düşün ğayrı yakamdan,riyakarları taşımaya mecbur değilim ben!!
Menekşe ğözlerle ufku dalan,polyanna gibi her derde gülen
Allaha binlercekez şükreden,O çerçevedeki resim ben’miyim sahiden?








Safiye Samyeli