soğuk,karanlık,hain zindan gecelerinin birinde
hücrede yapayalnızım;
saat gecenin efkarlı vakti
uyumaya çalışıyorum ama nafile!
zelzeleye tutulmuş gibi titriyor çürüyen bedenim...
yaraya tuz basılmış misali
bir o yana bir buna kıvranıp duruyorum.
o an!..
demir pencerenin parmaklıkların arasında;
gözlerime ilişiyor gökkubbede asılı dolunay
kandilimsi ışığı süzülüyor karanlık hücreme
sanki ana şefkatiyle okşuyor çizgiyle dolan yüzümü
düşünceler alıp götürür benden beni,
tozbembe hayaller süslüyor umutsuz düşüncelerimi
bırakırken kendimi hayatın akışına
gerçeklerden kopuk bir yolculukta buluyorum
kötü,çirkin yok adını koyamadığım bu diyarımda
sarılıp avunuyorum,
yedisinde çocuğun masumiyetiyle...