Katran kokulu düşlerde büyüttüm
Şarapta adını yitiren üzümü
İstanbul çirkefli yüzüyle bakarken sana
Cüzzamlı bir aynanın ıstırabıyla erittin ruhumu

Ay son sefer inde yıldızları kovalıyor
Gecelerim “şeyh”ime yakarışlarımla aydınlanıyor
Batık bir gemiye binen “Nuh”u arıyorum şimdi denizlerde
Öfkeli rüzgarın kanatlarında oyalanır ruhum “Azrail”i beklerken

Yanıbaşımda duran son seferi aşkın
Küllerinde rüzgara karışıyorum
Son bir bedelde kırmaksa yüreği
Uzatıp gitmektir camlara bakan gözleri

Yalanlarda asılıp kalmaksa mahşere bindirdiğim sıfatı
Sende kurumayı bilmektir matemin sonbaharında
Kuzuyu kurda yitirmek gibidir
Aşkın sende kalan eserini

Aşkın zindanında nemler içindeyim
Cellat vursa boynumu
Kırılsa zincirler,açılsa kapılar
Ve gün gün ölürüm senin mahrur gözlerinde


Yaşamaya azad değilim !
Şimdi “yitik bir aşkın gölgesinde” ruhumu arıyorum
Dilime yaktırılan sözcükler
“Abdal’ın” sesinden dökülür nefret dolu hislerime
Arıyorum yine karmaşık,kangren,sefil bir aşkın kalbursuz yolunda………………