Hep çöllere düşüpte
Kaf dağında ararken kendimi
Bir ışık yandı içimde
Yine bende buldum beni

Tevazu gösterirken bana
Gururla kibiri yenmeyi
Cömertlikten öğrendim hep ben
Hiç almadan da vermeyi

Dünya kovalarken Behlül Dane’yi
Peşinde gördüm hep Yunus Emre’yi
Taptuk Emre öğretirken bana görmeyi
Mecnun’dan öğrendim ben sevmeyi

Yusuf gösterirken hep nefsi yenmeyi
Eyüp’ten öğrendim ben sabretmeyi
Kanaat bildirmeseydi eğer!
Nasıl bilebilirdim ben şükretmeyi

Kerem öğretti aşkla yanmayı
Davut öğretti bülbül gibi konuşmayı
İçime dolmuşken bütün tağutlar
İbrahim öğretti putları kırmayı

Sevgili peygamberimden öğrendim ben
Hep bütün gülleri sevmeyi
Güllerden ötürüde hep
Dikenlerini hoş görmeyi

Ebubekir öğretti cömert olmayı
Ömer’den öğrendim adaletli olmayı
Osman’dan haya edip utanmayı
Ali’den öğrendim gerçek yiğit olmayı

Herkes bilmek için okurken
Liseyi üniversite fakülteyi
Hayat okulundan öğrendim hep ben
Hem de bütün her şeyi

Mehmet Yılmaz İNANOĞLU