Dışarıda lapa lapa kar yağıyor
Havada buz gibi çok soğuk
Sen beni yakıp kavuran
İçimdeki bir ateşsin

Akşam olmuş gün batmış
Her şey karanlığa dalmış
Sen hep beni aydınlatan
Hiç batmayan güneşsin

Sen varken gönlümde
Bu kalp nasıl başkasını sevsin
Taht kurmuşsun hep kalbime
Sen en büyük sevdamsın

Her şeyde sen varken
Bu gözler neye baksın
Bütün yollar hep sana çıkarken
Ayaklarım nereye adım atsın

Bildirmişsin elçilerinle tevhidi
Bu kulaklar daha ne duysun
Yankılatırken kitabın bütün alemleri
Bu diller daha ne konuşsun

Ne zamanki senin huzurunda durur
Seni anınca kalbim hep ferah bulur
Ellerimi yalnız sana kaldırır
İşte o an içim coşar kavrulur

Sana haykırmaya ne gerek
Sen Semi ve Basarsın
Benim halim sana malum
Ama sen çok Tevvabsın

Hep ellerimizi sana açarız
Bizler yalnız sana muhtacız
Ama sen halimizi bilirsin
Sen dilersen hesapsız verirsin

Sen gerçek ve Hakk’sın
Esman tesbih olur dilimizde
Sen alemlerin Rabbi olan
Yüceler yücesi Allah’sın

Mehmet Yılmaz İNANOĞLU