İkimizde bal gibi çok iyi biliyorduk
Birbirimizi sever ayrılık hiç bilmezdik
Aynı bardaktan içer tek tabaktan yiyorduk
Karadutun altında kederi hiç bilmezdik

Neşe ve sevinç vardı ikimizin canında
Hem uykularımızda hem papatya falında
Günlük oyunlarımda hep güneşin alnında
Karadutun altında üzüntü hiç bilmezdik

Bak el ele, kol kola nasıl koşar oynardık
Hayat hep böyle geçip böyle kalır sanardık
Geçmiş hatıraları beraberce anardık
Karadutun altında ızdırap hiç bilmezdik

Zaman su gibi aktı anılar bizde kaldı
Hayatın ağır yükü bak kapımızı çaldı
Ayrılık denen acı bizden çok şeyler aldı
Karadutun altında sıkıntı hiç bilmezdik

Ecel gelip alınca ceset toprak olunca
Bak yılanlar çiyanlar hep cesede dolunca
Uçunca ruhlarımız âlemini bulunca
Karadutun altında eza, cefa bilmezdik

31.10.2008

Osman Karahasanoğlu