Yalan dünya malı, kimlere kaldı
Toplayan toplasın, satıp da gittim
Karunlar nerede, bak toprak aldı
Bunları gördüm de, satıp ta gittim

Dünya zevklerine, meftun olmuşum
Dünyanın derdiyle, hem de dolmuşum
Şifa kaynağını, hakta bulmuşum
Zehir dolu küpüm, atıp ta gittim

Hiçbir şey elbette, manasız değil
Sadece Allahın, önünde eğil
Dünyanın malına, verme de meyil
Maddeden manayı, alıp ta gittim

Sevdim sanatkârı, gördüm eseri
Dünyanın zevkiyle, oldum serseri
Dünyada davettir, Cennet Kevseri
Kevser şarabına, bakıp ta gittim

Nefsim çok istiyor, dünya sefası
Nefsime uyarsam, çıkar cefası
Güvenmem dünyaya, yoktur vefası
Vefasız dostlara, kızıp ta gittim

Nefsim olmuş gemi, karaya gider
Elbette bu hayat, bir günde biter
Dümeni elimde, gücümde yeter
Dümense tutmuyor, kırıp ta gittim

Deniz çok dalgalı, akıntı büyük
Nefsi emaremse, bu bedene yük
Dünyanın cefası, olmuş bir höyük
Dalgalar içinde, batıp ta gittim


Başımı sokacak, bir hanem vardı
Bir kişiye büyük, ikiye dardı
Seyyiatım zarar, sevabım kardı
Depremler yıkmadan, yıkıp ta gittim

Kim ne derse desin, aklım başımda
Beyaz kıllar çıktı, artık kaşımda
Kemale ermiştir, elbet yaşımda
Hemen mezarımı, kazıp ta gittim

Karahasanoğlu, etme böyle naz
Çalmasını bilmez, yetim kaldı saz
Çalanlar ne yapsın, ona saz da az
Tek sazım kalmıştı, yakıp ta gittim
26.06.2013
Stratonıon/Yunanistan
Osman Karahasanoğlu