sevgili taşlara çaldırır başımı durur da saçlarına dokundum ya der duvar yıkılır bilmez gözleri bencilliğin kör ebesi.
aşk diye getirir elinde sıradanlığın tozlu kasesini bundan iç sevgiyi der...yaşamak istedikleri bellidir her aşığın ki paha biçilmezdir ve daha önce yaşanılmamış ama yinede güneş diye herkes gibiliğe düşer anlamsız...
dinlese sözlerimi, gözlerini değdiriverse cümlelerime önceden yaşamamışlığını farkedecek ki nasıl oyalanmıştır saman alevi heyecanlarla...dinlemez korkar da özgürce uçmaktan bildiği limanlardır ne pahasına olursa olsun demirlediği öldürür içimdeki düşleri.bakışları tanıdık simalara ayarlı ve adım benziyor diye sunulan Yusufun kuyusunda dipdibe bir ömür insanlarla içiçe...adımı unut ve bildiğin her şeyi ki "beni" bende görerek sev gerçekten sevmekse yolun...
yoksa unutmak neki başlanmamışlığın unutuşu acıtmaz yürekleri...