ilk, kitanımdı,
okuduğum alfabem,
ilk sayfasında , kapağında atatürk resmi olan,
ilk öğrendiğimdi, o atam,
savaşlarda, bir kahraman,
bize sevgisiyle, sözüyle önder olan,
bizi, düşmanlardan kurtaran,
bağımsız ve hür yaşamayı öğretip,
bu güzel cumhuriyeti kuran,
anlatır dururdu, ilk okulumda öğretmenim,
ballandıra,ballandıra,
anlatırdı hemde,
meğer çok severmiş,
öğretmenim.

derdi,evlatlarım,
bir zamanlar, işgal oldu bu güzel vatan,
paylaşıldı memleket,öldürüldü çoluk çocuk,
ırzına geçildi,
kahraman, bacınla,
köyde kalan, kahraman anan.

sonra biri çıktı, içimizden,
çakır gözlü, sarı saçlı,
çatık kaşlı ve çelik bakışlı,
adı mustafa kemal’di,
mustafa kemal’di,birmisiniz dedi,
öğretmenim.

geçti başı boş ordunun başına,
birlik etti,çerkesi kürdü,lazı kim varsa,
top tüfek çaldı, düşmanından,
atölyeler kurdu mermi silah için,
birlik oldu,kim varsa eli tüfek tutan,
geçti cepheye,mustafa kemaldi kumandan.

sonra, ya itiklal ya ölüm dedi,
ilk hedefiniz ak deniz dedi,
o, yüce asker yüce kahraman,
yüce komutan.

kan gövdeyi, götürdü,
ve şehit düştü cephelerde binlerce atan,
sonra kuruldu yeniden bu güzel vatan,
derdi, benim ilk öğretmenim.

doğruydu,
çoğumuzun, şehitti dedesi,
çoğumuz öksüz kaldık o zaman,
ama kurtulmuşdu vatan.
dedi öğretmenim.


sonra yine anlattırdı öğretmenim,
derdi o yıllarda,
fakirlik yokluk yokluk diz boyuydu,
ama mutluydu dedi, her insan,
kurtarılmıştı vatan ya, düşmandan,
onun için mutluydu,mutluydu insan.
derdi ilk okulda öğretmenim.

düşünürüm,
nasıl zorluklarla kurulmuş cumhuriyet,
nasıl kazanılmış bağımsızlık,
derim ki ona uzanan eller kırılsın,
oturup şöyle bir düşünsün,başı elleri arasında,
desin ki iyi çıkmış aramızdan bir kurtaran.
Atatürk gibi bir önder.
bize bu günleri yaşatan.
sağ olsun o yüce KAHRAMAN.

a.yüksel şanlıer
18 nisan 2009-04-18
ankara