9
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
1935
Okunma

Üşüyen çiçekler
Güneşsiz gölgelerde solarken
Kan yangını yüreklerde hasret ağlıyor
Ağlıyor dünde doğan
Yarının çocukları gibi
Talan edilmiş bir dünyanın
Sabahı olmayan gecesinde
Mutlu olmak varken ezelde
Şimdi masallarını dinliyorum
Uzak zamanların içinden kopmuşum
Yarının bu gününde,
Doğmanın buruk hüznüyle
Ezele mendil sallıyorum
Uçsuz bucaksız bir meçhule
Sonsuzluğu bekleyen umutlariçinde
Yürekler dolusu özlemlerle
Sana geliyorum…