7
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
1655
Okunma
Kum saatinden dökülen kumlar gibi…
Eksiliyordun hayatımdan.
Eksilmelerin çoğaldıkça, yalnızlıklar büyütüyordum
Kucağımda…
…Keşke…
Bu umutsuzluğa, bu kahroluşlara bir son verseydin…
Acıtmazdı içimi bu kadar seni sevmelerim…
Boynu bükük kalmazdım…
Sevdanın bu ıssız yollarında…
Yalnızlıklara alışmaya…
Alışamam bu ‘’ayrılığa ‘’ demiştim sana…
Alıştım tek başıma kalmalara
Alıştım kalbinin kapılarının bana açılmayacağına
Kalbimin o boşluğuna…
…Artık…
Hiç bir şey eskisi gibi olmayacaktı…
Hep bir şeyler yarım kalacak,
Sana gelişim ölümüm olacaktı…
Ayşe CEYLAN
10.04.07*İst.
Cevap Yaz