O kadar çok şey var ki, söz edilecek
İçinden, sevgiyi alıp çıkardınız mı?
Tatsız, yavan bir yemeğe benziyor,
Tuzu yok, salçası yok, albenisi yok…
Harçsız, çamursuz örülen duvar gibi,
Sanki tuğlayı, taşı üst üste koymıuş,
Temelsiz, kuru bir duvar örmüşsünüz,
Görüntüsünü de, siz düşünün…
İşte; satırların arasında sevgi yoksa,
Sözcükler, sevgiyle kaynaşmıyorsa,
Yalnızca, bir laf ebeliğine benzer yazdıklarınız.
Nasıl heyecan verir, insanı çeker
Nasıl vazgeçilmez olursunuz ki !?
Sihirli değnek gibi o sevgi,
Nakış nakış, mozaik mozaik
Yazınızda olması gerek… Şart.
Başka yolu, yok bunun.
Eğer, bir mimar gibi süsleyemezseniz,
Bir dekoratörce, her şeyi yerine koyamazsanız,
Boşa gider, tüm emekleriniz…
O göz nurunuz, birikimleriniz, zamanınız
Tat veremezsiniz, doyurucu olamazsınız.
İlgi çekemezsiniz, kim arar sizi ?
Velhasıl, kolay değil yazmak…
Hiç kolay değil, sevgisiz yaşamak.

14.07.2004
Suat TUTAK