bu sevdanın mahremiyetine,
bir tek gözlerimiz tanık…
vakit yüzleşme vaktidir;
sen davalı,
ben sanık…




elemin ölüme beş kalırken,
umudun ömrü es geçtiği,
ikinci el hayatlardan çıktım yola…
dahası ;
nemli otogar yalnızlıkları yaşadım…
hiçbir mola sonrası çıkmadı,
yere batası canım…
ve hiçbir alın yazısında
mükerrer geçmedi,
anamın ak sütü kadar helal yanım…
şimdi ,
hoyrat sancılar bölmekte rüyalarımı,
içimde tütsülenmiş bir acının buğusunu duyuyorum




uyuyorsun…
zemheri yorgunu saçların…
ki mart ertesinin arsız şehveti
ve bir nisan kasveti dudakların…
gözlerini perdeleyen düş,
tenimde mesken kışın kaderi…
bilmiyorsun;
sen uyuyorsun…
ben,
an be an yoksunluğuna büyüyorum…




örtüyor kimsesizliğini kül grisi umarsızlık,
düşlerinde bir bağlamanın yanık sesi,
dişlerinde bir “susuz”un donuk nefesi…
eydim katlime boynumu,
ferman yar’ındır,
yar yarımdır…
dirhem dirhem cana bölünüyorum…




bin zifirle susturuyor gözlerin
kehribar rengi gülüşleri…
ki gözlerin mavzer,
bakışların yaylım ateşi…
yalvarırım bakma…
bakma!
an be an
feri çekiliyor göz bebeklerimin,
flu bir şiirin ıssız menzilinde ölüyorum…




bilirim,
düşmandır gözlerime
bu deli mavi aydınlık;
ömrümün yazısı
puslu bir alacakaranlık…




(A-Y)



“susuz” : vampirler için kullanılan bir deyim