Eşrefi mahlûkat mı?
Oda kim
Var mı(?)
Bence de çöpçülük
İnsanınki!
-------------------------------
Hayat veren
Suda boğulan
Sululuğu ile
Eşrefe soyunan
BİZ!
-------------------------------
Foto sentezin yaşam
Buyurdu ve dayattı
Yaşamın tadımlama
Ve oksijenli yadımlama
--------------------------------
Böyle olmasaydı
Adımlama
Boğulurdu
Nebati
Biz olurduk
Kabahati!
--------------------------------
Nebati
İşlevselliğinde, hijyen
Bollaştırdığı oksijen
Yapardı nebata
Suyun yaptığını
Tabutun kaptığını!
--------------------------------
Nebatatta
Hamaratlığın çokluğu
Oksijenle boğulmadır, yokluğu!
Yapsaydık çöpçülük kabahati
Zor bulurduk nebatatı
---------------------------------
Oksijenli dirim
Geğire, gerile
Büyük bir hazla
Karbondioksitimizi
Serim
Dön dürümü ağaçla
Aromalı, meyveli yerim
----------------------------------------
Atık çokluğunda
Oksijenle yitimde
Ağaç
Bizde ise
Yaşam için
Oksijen pek
Revaç
Birinde ÇÖP!
Eşrefte löp!
--------------------------------------------
Doğa seçmemiş
Böylesini
Zavallılığına kanmak
Söylemesini

(11.12.2006)

Bayram KAYA



Tadımlama_bir başka düşünü şekli olarak, şiirsel konu olacak gibi. Meyvanın tadının, insan damak tadına nasıl uygun olduğu(!) işlenecek.
Yadımlama=katabolizm
Nebahat- nebat, sessel andırışından yararlanarak, hem insan yaşamına, hem fotosentezik yaşama, gerektirme vurgusu düşünüldü.

Bu şiirin hikayesi:

Öykü:
Ezber sözcükleri gerçek anlamına oturtmak gerekiyordu. Nasıl eşrefi mahlukat sözcüğüne, sevgi ile bakıldı ise; insanın doğadaki yerinede, sevgi ile bakıldı. Yani kendi kendimize bir sıfat verip övünecek miydik? yoksa bu anlayış; oluşturulan bir yanımız, insanlığımız mıydı? Bunun kıyaslamasına gidildi.